نادانی که ضرر کرد
سوار یه ماشین سواری شدم تا برم سرکلاس.
به محض اینکه سوار شدم راننده ی ماشین که یه پسر جوون بود چند متر جلوتر یه دختر مانتویی رو هم سوار کرد؛ بعد از چند لحظه که به جایی رسیدیم که من میخواستم پیاده شم، دست کردم توی جیبم و کرایه م رو حساب کردم.
دختره هم کرایه ش رو به پسر جوون تعارف کرد و گفت :«بفرمایید آقا! ».
پسره هم که برای دختره دندون تیز کرده بود گفت: «قابل نداره!»
دختره هم گفت:« ممنون! بفرمایید! ». خلاصه از دختره اصرار و از پسره انکار و پسره هم هی میگفت:«قابلی نداره» و پول رو نگرفت.
بعدش من گفتم:«آقا پیاده میشم». دختره هم گفت :«ممنون آقا منم پیدا میشم.»
پسره ماشینش رو کنار زد و با کمال پر رویی به دختره گفت: «من تا بالاتر هم میرم.»
یعنی منظورش این بود که تو بشین توی ماشین. اما دختره پیاده شد و رفت.
افتادم یاد یه آیه ای از قرآن که درمورد بعضی ها میگه: «خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَة» حج-11
یعنی: «(هم) دنیا را ضرر کرد و (هم) آخرت را»
این پسر هم همینطور بود هم دنیا رو ضرر کرد و پول کرایه ش رو نگرفت و هم آخرتش رو ضرر کرد و در آخرت در قبال این کار و این گناهش باید پاسخگو باشه.
از همه ی اینها که بگذریم شخصیت و ارزشش رو پیش من و پیش یه دختر خراب کرد.
شان و ارزشی که یک انسان داره خیلی فراتر از اینهاست که بخواد به خاطر امیال حیوانی خودش اون رو خدشه دار کنه!
و چقدر زشته که یک انسان با شهوت خودش کور بشه و این ارزش و شخصیتی رو که خدا بهش داده نبینه و حیاء و عفتش رو زیر پا بذاره.
توی روایتهای اسلامی ما هست که :«لا دین لمن لا حیاء له»
یعنی:«دین ندارد کسی که حیاء ندارد.»
منبع : ندای حجاب
