عفاف وحجاب

بر روی یکی از تصاویر کلیک کنید

حاج مرشد

روزی حاج مرشد در محل خلوتی درپیاده رو عبور می کرد که چند نفر دزد جلوی او را می گیرند و از او می خواهند،هر چه پولنزد خود دارد،از جیبش خالی کند و به دزدان بدهد.حاج مرشد بدون اینکه خود را ببازد،با دزدان به گرمی سلام و احوالپرسی می کندو می گوید:بفرمایید برویم منزل ما هم غذا بخورید،هم پول به شما بدهم!دزدان به یکدیگر نگاه می کنند و با خود می گویند:مثل اینکه پیرمرد خوبی به نظر می رسد و دعوت او را اجابت می کنند.

حاج مرشد آن افراد را به خانه می آورد،سفره پهن می کند و از آنان پذیرایی می نماید.مقداری هم صحبت و تفریح می کند و بعدبه هر یک پول زیادی هدیه می دهد!یکی از دزدان سؤال می کند:حاج آقا شما که پول داشتید،چرا در راه به ما ندادید و ما را آوردید
در خانه پول دادید؟حاج مرشد پاسخ می دهد:اگر در جاده به شما پول داده بودم،شما دزد به حساب می آمدید،اما حالا شما مهمان من هستید و سفارش شده که به مهمان نیکی کنید!دزدان با شنیدن این جمله غمگین شده و توبه می کنند و در بازار تهران شغل آبرومندی دست و پامی کنند.شخصی می گفت:اکنون جزو معتمدین بازار هستند.

حاج میرزا احمد عابد نهاوندی ملقب به حاج مرشد و متخلص به ساعی از حکما وعارفان زمان خویش بود.او در بازار تهران جنب مسجد جامع مغازه طباخی داشت و در شهریورماه سال1357 به رحمت ایزدی پیوست.

بر گرفته از کتاب بهترین کاسب قرن

حدیث

جبرِییل در پاسخ به سوال رسول خدا(ص) درباره توکل عرضه داشت:

 هرگاه بنده چنین شد دیگر برای احدی جز خدا کار نمیکند و امید وبیمش از کسی جز او نیست و چشم طمع به هیچکتوکل یعنی بدانی که مخلوق نه زیانی میزند ونه  سودی میرساند, نه چیزی میدهد ونه از چیزی جلوگیری میکند, وچشم امید بر کندن از خلق. وس جز خدا ندارد این است حقیقت توکل

بحار الانوار ج66 ص373

ارتباط با امام رضا

اگه دلت گرفته به این شماره زنگ بزن

پشت خط امام رضا منتظر شنیدن صداته 

فقط سلام من رو هم به امام برسون و بگو منوهم به پابوسیش بطلبه

ارتباط با حرم مطهر امام رضا (ع) شماره تلفن: [phone]

ادامه مطلب

اشک

تو آسمان منی من پرنده‌ام آقا
برای بال من آغوش خویش را بگشا

که کوچ کرده‌ام از سردسیری تشویش
به گرمسیر دل‌انگیز گنبدت مولا

گذشته‌ام من از انبوه جنگل تردید
و حجم خشک نفس‌گیری بیابان‌ها

غریب‌تر ز مسافر غریب‌تر ز غروب
کشانده مهر تو ای خوب تا کجا ما را

رسیده‌ام لب ایوان نگاه من ابری
شکوه گنبد خورشیدگونه‌ات پیدا

کنون به وسعت جغرافیای دلتنگی
نشسته‌ام بزنم باز دل به این دریا

کویر تجربه‌ی تلخ لحظه‌های من‌ است تو مثل جاری آبی بر این عطش اما

بیا ادامه مطلبو ببین

عبید بن زراره

عبید بن زراره گوید: از امام صادق (علیه السلام ) پرسیدم که گناهان کبیره کدام است ؟
حضرت فرمود: گناهان کبیره در نوشتار على بن ابى طالب (علیه السلام ) هفت چیز است :
1 - کفر به خدا.
2 - کشتن انسان .
3 - عاق پدر و مادر شدن .
4 - ریا کردن .
5 - خوردن مال یتیم به ناحق .
6 - فرار از جهاد.
7 - تعرب بعد از هجرت (برگشت به جاهلیت ).
عبید مى گوید از امام پرسیدم : یک درهم از مال یتیم خوردن بزرگتر است یا ترک نماز؟
حضرت فرمود: ترک نماز، عرض کردم : شما ترک نماز را از گناهان کبیره به حساب نیاوردید
حضرت فرمود: اولین گناه کبیره چه بود؟عرض ‍ کردم : کفر به خداوند.
فرمود: شکى نیست که تارک نماز کافر است ، یعنى بدون علت
(وسائل الشیعه ، ج 11، ص 254)