درد شناسی نسل جوان از دیدگاه استادمطهری

شمیم یاد تو ای گل به باغ جان جاریست                           زلال نام تو در بستر زمان جاریست

مگر تو از نفس قدسیان سخن گفتی                               که واژه واژه کلامت به هر زبان جاریست

هلامطهری،ای جلوه جمال شهید                                   چه گفتی ای که پیامت به هر کران جاریست

چراغ معرفتی بر فروختی به جهان                                 که نور آن ز زمین تا به آسمان جاریست

انسانها رفتنی اند و اندیشه ها ماندنی و چه والاست اندیشه ای که پنجره زیبایی ها را بر همگان بگشاید.مطهری ها همیشه می مانند و بر ماست که موج یادشان را همواره به تلاطم آوریم.

استاد شهید،در مقام یک دردشناس مسائل عقیدتی،حل مشکلات و عقده های فکری خصوصا جوانان جامعه،که عقیده داشت آینده سازان ملک و مملکت هستند،وجهه همت خود قرار داده بودند.

 او طبیبی دردآگاه و آشنا با مشکلات و ناراضی ها و ناراحتی ها بود و این شناخت و بصیرت را نه تنها بواسطه وسعت و عمق غنای اندیشه فراچنگ آورده بود، بلکه خود درد کشیده و رنج بیماری بجان خریده بود و همین خصلت دو گانه سبب شده بود تا آنچه به مقوله درمان، پیشنهاد و ارائه می کرد به فوریت و سهولت اثر نیکوی خود را برجای می گذاشت و در جانها کارگر می افتاد. در باب درد شناسی نسل جوان جامعه از زبان او چنین می خوانیم( نسل جوان ما مزایایی دارد و عیبهایی، زیرا این نسل یک نوع ادراکات و احساساتی دارد که در گذشته نبود و این جهت باید به او حق داد در این حال یک انحرافات فکری و اخلاقی دارد که باید آن را چاره کرد ،چاره کردن این انحرافات بدون در نظر گرفتن مزایا و احترام گذاشتن به آن،یعنی ادراکات،احساسات و آرمانهای عالی میسر نیست باید به این جهات احترام گذاشت،رودر بایستی ندارد.

در نسلهای گذشته فکرها این اندازه باز نبود،این احساسات با این ارمانهای عالی نبود،باید به این آرمانها احترام گذاشت،اسلام به این امور احترام گذاشته است.اگر ما بخواهیم به این امور بی اعتنا باشیم،محال است که بتوانیم جلوی انحرافات فکری و اخلاقی نسل آینده را بگیریم.روشی که فعلا ما در مقابل این نسل گرفته ایم،روش دهان کجی و انتقاد صرف و مذمت است و دائما فریاد ما بلند است که سینما اینطور تئاتر اینطور...دائما وای وای می کنیم،درست نیست باید فکر اساسی برای این انحرافات کرد.....در قدیم سطح فکر مردم پایین بودکمتر در بین مردم شک و تردید و سوال پیش می آمد،اما امروزه بیشتر دیده می شود،طبیعی است وقتی که فکر کمی بالا برود سوالاتی برایش مطرح می شود که قبلا مطرح نشده بود،باید شک و تردیدش را رفع کرد و به سوالات و احتیاجات فکری اش  پاسخ گفت،نمی شود به او گفت برگرد به حالت عوام بلکه این خود زمینه مناسبی است برای اشنا شدن ایشان با حقایق و معارف اسلامی،با یک جاهل بیسواد که نمی شود حقیقتی را در میان گذاشت،بنا بر این در هدایت و رهبری نسل قدیم که سطح فکرش پایین تر بود ما احتیاج نداشتیم به یک طرز خاص بیان و تبلیغ و یک جور کتابها،اما امروز آن طرز بیان وآن طرز کتابها به درد نمی خورد و لازم است رفورم و اصلاح عمیقی در این قسمتها بعمل آید،با منطق روز و زبان روز و افکار آشنا شد واز همان راه به هدایت و رهبری جامعه جوان پرداخت.

خوشبختانه امروز در مراکزی مثل سازمان ملی جوانان که مخصوص رسیدگی به امور جوانان است به مسائل ایشان توجه و اهتمام می شود و بیش از هر جای دیگر به لحاظ علمی و تحقیقاتی در این زمینه کار صورت می گیرد،اما این حرکت شایسته نمی تواند شرط لازم و کافی برای یک قشر عظیم مستعد از جمعیت کشور محسوب شود باید جوان را باور کرد و با نگاه جوان و مشارکت جوان به حل این مسئولیت بزرگ پرداخت.اگر کمی در تاریخ یعنی به زمان صدر اسلام برگردیم، در شیوه حکومت پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) و فرزانگان اسلام،به نکته بسیار جالبی بر می خوریم بعنوان مثال گزینش یک جوان 21 ساله به نام (عتاب بن اسید)فرماندار مکه در جنگ مهم و سرنوشت ساز حنین،در آن زمان که جامعه در مجموع به ریش سفیدی معروف بود باعث تعجب و حیرت بسیاری از مسلمین شد.پیامبر اکرم(ص) به آن جوان فرمودند:اگر بین مسلمین کسی را از تو شایسته تر می شناختم حتما این مقام را به وی محول می کردم.یا انتخاب یک جوان 18 ساله به نام (اسامه بن زید)بعنوان فرماندهی سپاه مسلمین برای جنگ با کشور نیرومند روم در واپسین  ایام حیات پربرکت خود.

از این کردار نیک و پسندیده پیامبر (ص) نتیجه می گیریم که آن بزرگوار،مظهر جوان باوری و اسوه جوان یاوری بود.

ایشان برای نهادینه کردن امر جوان باوری کاری انجام داده اند که امروز مقام معظم رهبری و ریاست محترم جمهوری آنرا الگوی خویش قرار داده اند و شجاعانه در برابر باور های غلط و تلقین های نا مناسب ایستاده و با اقدامات مشابه متعددی،نیروی لایزال و زلال جوانی را ارج نهاده و به خدمت اهداف انقلاب اسلامی بکار گرفته اند.

اگر به سیاست دولتهای دیگر جهان هم نگاه بیافکنیم،خواهیم دید که آنها را نیز راه را بیراهه نرفته اند و در تمام تشکیلات حکومتشان جوان باوری را سرمشق قرار داده اند و می توان در مورد این دولتها رده پای جوان را در تمام مسئل مشاهده کرد بعنوان مثال دولت چین سعی دارد با بها دادن به جوانان،کشورش را به ابر قدرتهای جهانی در سطح دنیا،تبدیل و معرفی نماید.

با تفکر و تامل در مکتب این دولتها می توان به نتیجه جالبی رسید وآن این است که تمام  این تشکیلات حکومتی،جوان را بعنوان نیروی بالقوه به حساب اورده اند که با یک برنامه ریزی حساب شده،منطقی و سنجیده می تواند به نیروی مولد وفعال با پتانسیل بالا تبدیل شود.

علی ایحال امید است که مدیران و مسئولان برای ساختن آینده درخشان کشور جوان باور باشند و جوان یاور فرادستی اش را باور کنند و فرو دستی اش را یاوری؛ و فضایی فراهم نمایند تا من و تو جوان در چارچوب قانون بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم،همدیگر راحس کنیم،همدیگر راتحمل کنیم و پله های ترقی یکدیگر برای رسیدن به قله های رفیع افتخار و موفقیت شویم.